Broń historyczna:

                                 

Szabla jest bronią bardzo starą, powstałą w starożytności na Wschodzie. W Polsce rozpowszechniła się w XVI wieku, a w czasach jej świetności w wieku następnym przyjmowała przeróżne formy. Szczytową konstrukcję polskiej szabli stanowi szabla husarska, jednakże stosowano znacznie szerszą gamę jej typów, by wymienić chociażby karabele, ordynki (szable ormiańskie), typy węgierskie, czerkieskie, a także turecko-perskiej proweniencji pale czy kilidże. Szable te różniły się od siebie cechami fizycznymi, technicznymi rozwiązaniami, w tym także krzywizną. Parametry szabli powodują użycie odmiennych technik walki dla różnych jej typów.

Rapier wyewoluował z miecza i od XVI wieku stał się najpopularniejszą bronią Zachodu. Posiada prostą, wąską głownię przeznaczoną do kłucia i cięcia. Tradycyjnie (i nie do końca właściwie) wyróżnia się dwa typy rapierów – włoski (obłękowy) i hiszpański (dzwonowy), które posiadają odmienne rozwiązania gard; niemniej poprawnie byłoby określać w ten sposób dwa style walki tą bronią. Technika oraz względna lekkość rapiera czyni walki nim bardzo estetycznymi i umożliwia równorzędną rywalizację kobiet z mężczyznami. W walce czasem uzbraja się drugą rękę, np. w lewak lub puklerz.

Szpada dworska wyewoluowała z rapiera. Jest od niego krótsza i lżejsza. Garda także została zredukowana do krzyża i podstawowych kabłąków. Jej rozkwit przypada na wiek XVIII. Tak jak szabla na Wschodzie, tak szpada stała się nieodłącznym i skutecznym towarzyszem szlachcica Zachodu Europy.

Fotografie broni pochodzą z katalogu Muzeum xx. Czartoryskich.

 

Broń sportowa:

Szpada jest bronią, której sportowe zasady walki są najbliższe realiom pojedynkowym. Punktuje się trafienia zadane pchnięciem. Polem trafienia jest całe ciało przeciwnika.

Szabla jest bronią sieczno-kolną, dla której polem trafienia jest ciało przeciwnika od pasa w górę. W szabli oraz we florecie obowiązuje konwencja pierwszeństwa trafienia, czyli przy trafieniach jednoczesnych punkt przyznaje się zawodnikowi, który wykonał akcję uprzywilejowaną (np. linia ma pierwszeństwo przed natarciem; natarcie przed przeciwnatarciem; pierwszeństwo natarcia zostaje zniesione przez obronę zasłoną i wykonaniem po niej odpowiedzi).

Floret podobnie jak szpada jest bronią kolną. Pole trafienia stanowi tułów przeciwnika z podbrzuszem (trafienia w głowę, ręce i nogi nie uznaje się). Tak jak w przypadku szabli w punktacji bierze się pod uwagę zasady konwencji.